Halil Gürkan: Hacettepe - Şair Rasim Köroğlu - Resmi Websitesi

Ara
İçeriğe git

Ana menü:

Halil Gürkan: Hacettepe

Şaire Yazılan Şiirler > Halil Gürkan
Halil Gürkan
 
İplik iplik sızarken iliklerime hüzün,
Sana geldim dün gece ey sabık Hacettepe.
Bir yüzün can sunarken can alırmış bir yüzün,
Söndürdün güneşimi geceyi öpe öpe.
Kararttığın kâinat dar bana Hacettepe,
Yoldaşım sende kaldı, ver bana Hacettepe.
 
Kucağında saklanmış uzaklarda sandığım,
Çıktı karşıma birden ecel denen bilinmez.
Kırkbeş yılda olmadı bir kere usandığım,
Gönderdiğin o yoldan söyle neden gelinmez.
Yüreğim isteğimi der bana Hacettepe,
Yoldaşım sende kaldı ver bana Hacettepe.
 
Sonun başlangıcıymış seninle buluşmamız,
Oysa umut aradık süslü umut evinde.
Sonuç vermedi yazık kaderle yoluşmamız,
Tüm hayaller yok oldu yaslı umut evinde.
Varsa hasret merhemin sür bana Hacettepe,
Yoldaşım sende kaldı ver bana Hacettepe.
 
Sardı kara geceyi ölüm renginde ateş,
Suskunluğum bozuldu, bir isyana ad oldun.
Şafak gözyaşı döktü, gönülsüz doğdu güneş,
Ne derdime bir çare, ne gönle murad oldun.
Bu zamansız ayrılık zor bana Hacettepe,
Yoldaşım sende kaldı ver bana Hacettepe.
 
Boğuldukça firkatin boğucu efkârında,
Tükenişin başladı gönlümde yavaş yavaş.
Kavruluyor duygular kaybetmenin narında,
Sen aklıma gelende kor olur gözümde yaş.
Ne yapmak istediğin sır bana Hacettepe.
Yoldaşım sende kaldı ver bana Hacettepe.
 
Anılar meze şimdi içerken elemimi,
Gönlüm sana darıldı, yabancısın, yabancı.
Mahkûm ettin dertleri yazmaya kalemimi,
Geçen her gün artıyor içimdeki o sancı.
Aldığım her bir nefes kor bana Hacettepe,
Yoldaşım sende kaldı, ver bana Hacettepe.
 
Halil Gürkan