Umut Biçer'in Anıları - Şair Rasim Köroğlu - Resmi Websitesi

Ara
İçeriğe git

Ana menü:

Umut Biçer'in Anıları

Anılar
Umut Biçer
 

Dayım Rasim Köroğlu

Küçük bir ilçenin küçücük bir bahçesinde benim ise kocaman dünyamda yer aldı Dedem, Anneannem, Rasim dayım… Telaşlı bir şekilde okuldan eve gelmesini hatırlarım ilk, sürekli bir işi olsa da olmasa da ömrü boyunca koşar adım hallerini. Uzun olmayacak ömrüne çok şey sıkıştırmak istemiş sanki… İnsan çok sevdiğine ait anıları hatırlamakta zorlanırmış. Hiçbirini bir diğerinden daha önemsiz olarak nitelendirmemek olsa sebebi. Yetersiz kalırmış demek ki bazı acılarda kelimeler. 

Çok iyi bir gözlemciydi Dayım, hiciv yazabilmesinin sebebi de bu olsa gerek zaten bir insanın. Hani hareket etmeyim de benle dalga geçmesin durumunda olur ya insan, diken üstünde yani. Ama bir şey de yapmak istersin ki yanında güldürsün seni. Ve yine kızardı bana, bize ama herkese. Bilirdik kötü niyeti yok, bilirdik farkımız yok hiçbirimizin kendi çocuklarından. 
Rasim Köroğlu ve Ailesi
Gülerdi ve gülmeye çalışırdı yine, hayatın ona onca yaşattıklarına rağmen. Çok fırçasını yedim ama sonra anladım beni benim için uyarmakmış sebebi ve yaşadıklarından dolayı bana anlattıklarıyla bildim yine insanların ve Dünyanın bazen beş para etmediğini. 

Severdim Dayımı, severdik, sevmeyen de görmedim daha. İnsan ömrü nefes aldığın günlerin sayısı değil, arkanda bıraktığın kişilerin senin hakkındaki düşünceleri ise Dayım yeterince uzun yaşayacak, eminim. 

Umut BİÇER
Paylaşım Tarihi: 23.01.2015